|
الهه ی الهام
انجمن ادبی
«فرازهایی از وصیتنامه ی داریوش بزرگ به فرزندش خشایارشاه»
اینک که من از دنیا می روم بیست و پنج کشور جزو امپراطوری ایران است و در تمام این کشورها پول ایران رواج دارد و ایرانیان در آن کشورها دارای احترام هستند. و مردم این کشورها نیز در ایران دارای احترام هستند. جانشین من خشایارشاه باید مثل من در حفظ این کشورها بکوشد. و راه نگهداری این کشورها آن است که در امور داخلی آن ها مداخله نکند و مذهب و شعائر آن ها را محترم بشمارد... هرگز دوستان و ندیمان خود را به کارهای مملکتی نگمار و برای آن ها همان مزیت دوست بودن با تو کافی است. چون اگر دوستان و ندیمان خود را به کارهابی مملکتی بگماری و آنان به مردم ظلم کنند و استفاده ی نامشروع نمایند نخواهی توانست آن ها را به مجازات برسانی چون با تو دوست هستند و تو ناچاری رعایت دوستی را بنمایی... توصیه ی دیگر من به تو این است که هرگز دروغگو و متملّق را به خود راه مده، چون هر دوی آن ها آفت سلطنت هستند و بدون ترحّم دروغگو را از خود دور نما. هرگز عمّال دیوان را بر مردم مسلط نکن و برای اینکه عمّال دیوان بر مردم مسلط نشوند، قانون مالیات وضع کردم که تماس عمّال دیوان را با مردم خیلی کم کرده است و اگر این قانون را حفظ کنی؛ عمّال حکومت با مردم زیاد تماس نخواهند داشت... افسران و سربازان ارتش را راضی نگه دار و با آن ها بدرفتاری نکن. اگر با آن ها بدرفتاری کنی، آن ها نخواهند توانست معامله ی متقابل کنند؛ اما در میدان جنگ تلافی خواهند کرد، ولو به قیمت کشته شدن خودشان باشد. و تلافی آنها اینطور خواهد بود که دست روی دست می گذارند و تسلیم می شوند تا اینکه وسیله ی شکست خوردن تو را فراهم کنند... امر آموزش را که من شروع کرده ام، ادامه بده و بگذار اتباع تو بتوانند بخوانند و بنویسند تا این که فهم و عقل آنها بیشتر شود و هر چه عقل و فهم آنها بیشتر شود،تو با اطمینان بیشتری می توانی سلطنت کنی. همواره حامی کیش یزدان پرستی باش؛ اما هیچ قومی را مجبور نکن که از کیش تو پیروی نمایند و پیوسته و همیشه به خاطر داشته باش که هر کس باید آزاد باشد و از هر کیش که میل دارد پیروی نماید... زنهار، زنهار، هرگز هم مدّعی و هم قاضی مشو.اگر از کسی ادعایی داری موافقت کن یک قاضی بی طرف آن ادّعا را مورد بررسی قرار دهد و رأی صادر نماید. زیرا کسی که مدعی است اگر قاضی هم باشد، ظلم خواهد کرد... عفو و سخاوت را فراموش نکن و بدان بعد از عدالت برجسته ترین صفت پادشاهان، عفو است و سخاوت. ولی عفو و سخاوت باید موقعی به کار بیفتد که کسی نسبت به تو خطایی کرده باشد و اگر به دیگری خطایی کرده باشد و تو خطا را عفو کنی ظلم کرده ای، زیرا حقّ دیگری را پایمال نموده ای... نظرات شما عزیزان: یک شنبه 14 آبان 1391برچسب:, :: 14:30 :: نويسنده : حسن سلمانی
موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
